საქართველოს თხუთმეტსაუკუნოვანი დედაქალაქის მთავარი არტერიის, ხმაურიანი და ხალხმრავალი რუსთაველის პროსპექტიდან სამიოდე წუთის სავალზე, მთაწმინდის უძველეს და ულამაზეს უბანში, სადაც განსაკუთრებით იგრძნობა თბილისური ქუჩაბანდების განუმეორებელი ხიბლი, გარემოსთან ორგანულადაა შერწყმული უზენაესი სასამართლოს შენობა.

თვალის უბრალო შევლებითაც უმალ ჩანს, რომ იგი კლასიკური არქიტექტურული ხელოვნების ჩინებული ნიმუშია, რომელიც მნახველს გარკვეულ წარმოდგენას უქმნის ჩვენს დედაქალაქზე, ვინაიდან არქიტექტურას სხვა ენაზე "თარგმნა" არ სჭირდება და მასში თვალნათლივ აირეკლება არა მარტო ერის კულტურულ-ინტელექტუალური დონე, არამედ ქვეყნის ტექნიკური შესაძლებლობანიც.

• დავით ბესარიონის ძე ხელთუფლიშვილი
• გალაქტიონ საჩინოს ძე ვაშაძე 1880-1938
• კონსტანტინე მაქსიმეს ძე ცინცაძე 1886-1931
• ალექსანდრე ივანეს ძე კაჭარავა 1896-1937
• ილარიონ ილარიონის ძე ტალახაძე 1894-1962
• ივანე ბეჟანის ძე ბოლქვაძე 1879-1938
• მიხეილ მელიტონის ძე ისაკაძე 1896-1970
• აკაკი ფარნაოზის ძე ჯავახია 1901-1972
• მიხეილ ყარამანის ძე ლომიძე 1899-1977
• ბორის ზაქარიას ძე ფურცხვანიძე 1901-1984
• ისიდორე სამსონის ძე დოლიძე 1915-1982
• მიხეილ გიორგის ძე ვეფხვაძე 1923-1974
• ემენ პართენის ძე ტაკიძე
• ვლადიმერ ივანეს ძე მაისურაძე 1923-1986
• სერგო იასონის ძე ქაჯაია 1908-1988
• აკაკი გრიგოლის ძე კარანაძე 1927-1992
• მინდია  გურამის ძე უგრეხელიძე 1942
• ლადო ჭანტურია 1963
• კონსტანტინე კემულარია 1954
• კონსტანტინე კუბლაშვილი 1973
• ნინო გვენეტაძე 1964